Judas richt zijn brief “aan de geroepenen, die in God, de Vader, geliefd en voor Jezus Christus bewaard zijn” (Judas 1).

De brief van Judas klinkt als een bazuingeschal, een dringende oproep om het oorspronkelijk geloof te verdedigen en dit tegen de vernietigende invloed van valse leraars in de gemeente.

“Geliefden, daar ik mij in alle opzichten beijver u te schrijven over ons gemeenschappelijk heil, zie ik mij genoodzaakt het te doen met de vermaning tot het uiterste te strijden voor het geloof, dat eenmaal de heiligen overgeleverd is” (Judas 3).

Judas vermaant zijn broeders uit liefde.

Judas heeft zijn geloofsgenoten lief en wil dat zij behouden blijven. Hij begint en eindigt zijn brief met een zegen: “Barmhartigheid, vrede en liefde worde u vermenigvuldigd” (Judas 2); “Hem nu, die u voor struikelen kan behoeden en onberispelijk doen staan voor zijn heerlijkheid in grote vreugde, de enige God, onze Heiland, zij door Jezus Christus, onze Here, heerlijkheid, majesteit, kracht en macht vóór alle eeuwigheid, èn nu èn in alle eeuwigheden!” (Judas 24, 25).

Judas wil dat zijn medechristenen blijven genieten van de barmhartigheid, vrede en liefde die in Christus Jezus de hunne zijn. Hij wil dat God hen voor struikelen zal behoeden opdat zij vóór Hem “in grote vreugde” mogen staan.

Laten wij de vermaning van Judas grondig bekijken. “Geliefden, daar ik mij in alle opzichten beijver u te schrijven over ons gemeenschappelijk heil, zie ik mij genoodzaakt het te doen met de vermaning tot het uiterste te strijden voor het geloof, dat eenmaal de heiligen overgeleverd is” (Judas 3).

Wat bedoelt Judas met “ons gemeenschappelijk heil”?

Hij richt zijn brief aan “de geheiligden” (Judas 1), zij die door Christus uit de zonde zijn verlost. Hun heil is “gemeenschappelijk” doordat alle ware gelovigen eraan deel hebben.

De mensheid kan alleen door Jezus Christus gered worden: “De behoudenis is in niemand anders, want er is ook onder de hemel geen andere naam aan de mensen gegeven, waardoor wij moeten behouden worden” (Handelingen 4:12).

Al de verlosten hebben een gemeenschappelijk heil doordat zij aan dezelfde gemeente zijn toegevoegd (Handelingen 2:47), de gemeente van Christus, die Zijn lichaam is (Efeziërs 1:22, 23).

Op de eerste dag van de week (Handelingen 20:7) nemen zij allen deel aan de tafel des Heren (1 Korintiërs 10:21) door het brood te eten en de beker te drinken als gemeenschap met het lichaam en bloed van Christus (1 Korintiërs 10:16) waardoor zij behouden zijn. “Omdat het één brood is, zijn wij, hoe velen ook, één lichaam; wij hebben immers allen deel aan het ene brood” (1 Korintiërs 10:17).

Wat is het geloof?

“Het geloof” is wat de verlosten geloven, het geheel van de waarheid via de apostelen geopenbaard (Johannes 16:13) en door de gemeente gelooft. Het is “het geloof van Jezus” (Openbaring 14:12 - Voorhoeve en Grieks), de overtuigingen die Jezus aan Zijn volgelingen voorschrijft.

Deze verzameling van waarheden die de gemeente van Christus gelooft, wordt ook “het evangelie van Christus” genoemd (Romeinen 15:19), “het woord van Christus” (Kolossenzen 3:16) en “de leer van Christus” (2 Johannes 9).

Het christelijk geloof is een “gemeenschappelijk geloof” (Titus 1:4). Alle ware volgelingen van Christus hebben hetzelfde geloof, zij geloven dezelfde dingen. Hun “gemeenschappelijk heil” is op een “gemeenschappelijk geloof” gebaseerd, uitgeoefend, niet in afzondering, maar in een gemeenschap van gelovigen, de gemeente van Christus. Door hun gemeenschappelijk geloof hebben zij gemeenschap met God en met elkaar.

Wegens verdeeldheid te Korinte schreef Paulus: “Doch ik vermaan u, broeders, bij de naam van onze Here Jezus Christus: weest allen eenstemmig en laten er geen scheuringen onder u zijn; weest vast aaneengesloten, één van zin en één van gevoelen” (1 Korintiërs 1:10).

De geest van onze tijd wil ons doen denken dat wij mogen geloven wat wij maar willen, dat één godsdienst even goed is als een andere, dat wij gewoon gelijk welke kerk mogen kiezen die ons ligt.

Eens toen ik in gesprek met een predikant probeerde te komen door te zeggen dat het jammer was dat wij verdeeld waren, was hij er niet mee eens. Hij vond het goed dat mensen uit vele mogelijkheden een geloof konden kiezen waar zij zich thuis in voelden!

Maar Judas zegt dat wij voor het geloof tot het uiterste moeten strijden. Dat geloof werd in de eerste eeuw eenmaal aan de heiligen overgeleverd en wordt voor ons in het Nieuwe Testament bewaard.

Er is slechts één geloof dat van God is. Er is “één lichaam en één Geest, gelijk gij ook geroepen zijt in de ene hoop uwer roeping, één Here, één geloof, één doop, één God en Vader van allen, die is boven allen en door allen en in allen” (Efeziërs 4:4 t/m 6).

De ene God is niet de ontwerper van de duizenden tegenstrijdige “geloven” die onder het mom van de christenheid verkondigd en beoefend worden. “Want God is geen God van wanorde” (1 Korintiërs 14:33). Er is “één God” die de ontwerper is van “één geloof” met “één doop” met als gevolg “één lichaam” (één gemeente).

“Het geloof” bestaat dus uit al de overtuigingen die Jezus aan Zijn volgelingen heeft voorgeschreven. Daarop baseren zij hun hoop van eeuwig leven: “Maar gij, geliefden, bewaart uzelf in de liefde Gods, door uzelf op te bouwen in uw allerheiligst geloof en door te bidden in de heilige Geest, verwachtende de ontferming van onze Here Jezus Christus tot het eeuwige leven” (Judas 20, 21).

Welk geloof werd eenmaal aan de heiligen overgeleverd?

Een liefhebber van waarheid, die het ene geloof zoekt, wordt met een verbazingwekkende waaier van afwijkende “geloven” geconfronteerd die beweren christelijk te zijn.

Enkele eenvoudige toetsen kunnen echter de overgrote meerderheid daarvan meteen elimineren. Een geloof dat na de tijd van de apostelen is ontstaan, kan niet het geloof zijn dat eenmaal aan de heiligen werd overgeleverd. Een geloof dat op vermeende profetieën na de tijd van de apostelen berust, kan niet het geloof zijn dat eenmaal aan de heiligen werd overgeleverd. Een geloof dat geloofspunten verandert, kan niet het geloof zijn dat eenmaal aan de heiligen werd overgeleverd. Een geloof dat zich naar de tijdgeest plooit, kan niet het geloof zijn dat eenmaal aan de heiligen werd overgeleverd. Een geloof dat niet eens probeert het oorspronkelijk geloof te zijn, kan niet het geloof zijn dat eenmaal aan de heiligen werd overgeleverd.

Wat strekkingen betreft die beweren het oorspronkelijk geloof te zijn, moet men nagaan of hun bewering wel juist is. Dit sluit alle geloven uit die duidelijk anders dan het oorspronkelijk geloof zijn.

Het geloof dat eenmaal aan de heiligen werd overgeleverd, is in het Nieuwe Testament bewaard gebleven (Johannes 20:30, 31; Romeinen 16:25, 26; 1 Korintiërs 14:37; 2 Timoteüs 3:16, 17; 2 Petrus 2:19 t/m 21). Daar wordt het ene geloof gevonden! Onze taak is gewoon dat geloof te leren kennen, te aanvaarden en in de praktijk te brengen.

Waarom moeten wij voor het geloof strijden?

Voor iets strijden houdt in dat wij het krachtig verkondigen, logisch bewijzen en tegen alle aanvallen verdedigen.

Judas geeft deze verklaring voor zijn vermaning: “Geliefden, daar ik mij in alle opzichten beijver u te schrijven over ons gemeenschappelijk heil, zie ik mij genoodzaakt het te doen met de vermaning, tot het uiterste te strijden voor het geloof, dat eenmaal de heiligen overgeleverd is. Want er zijn zekere mensen binnengeslopen - reeds lang tevoren tot dit oordeel opgeschreven - goddelozen, die de genade van onze God in losbandigheid veranderen en onze enige Heerser en Here, Jezus Christus, verloochenen” (Judas 3, 4).

Judas is mild en teder bij het vermanen van zijn broeders, maar bij het veroordelen van valse leraars gebruikt hij een taal die uiterst krachtig is. Die doet ons denken aan de scherpe woorden van Jezus en Johannes de Doper aan het adres van de Sadduceeën en Farizeeën (Mattheüs 3:7; 23:23 t/m 33). Judas veroordeelt de valse leraars zo heftig wegens zijn liefde voor zijn broeders en zijn wens dat zij behouden blijven.

Voor het geloof moeten wij dus strijden omdat valse leraars voortdurend proberen christenen op een dwaalspoor te brengen. Dit werd door Jezus voorspeld: “En vele valse profeten zullen opstaan en velen zullen zij verleiden” (Mattheüs 24:11). Petrus schreef: “Toch zijn er ook valse profeten onder het volk geweest, zoals ook onder u valse leraars zullen komen, die verderfelijke ketterijen zullen doen binnensluipen” (2 Petrus 2:1).

Paulus waarschuwde de oudsten te Efeze: “Zelf weet ik, dat na mijn heengaan grimmige wolven bij u zullen binnenkomen, die de kudde niet zullen sparen; en uit uw eigen midden zullen mannen opstaan, die verkeerde dingen spreken om de discipelen achter zich aan te trekken” (Handelingen 20:29, 30).

Paulus schreef aan de gemeenten te Galatië die door valse leraars werden beïnvloed: “Het verbaast mij, dat gij u zo schielijk van degene, die u door de genade van Christus geroepen heeft, laat afbrengen tot een ander evangelie, en dat is geen evangelie. Er zijn echter sommigen, die u in verwarring brengen en het evangelie van Christus willen verdraaien. Maar ook al zouden wij, of een engel uit de hemel, u een evangelie verkondigen, afwijkend van hetgeen wij u verkondigd hebben, die zij vervloekt! Gelijk wij vroeger reeds gezegd hebben, zeg ik thans nog eens: indien iemand u een evangelie predikt, afwijkend van hetgeen gij ontvangen hebt, die zij vervloekt!” (Galaten 1:6 t/m 9).

Paulus schreef aan de heiligen te Rome: “Maar ik vermaan u, broeders, dat gij hen in het oog houdt, die, in afwijking van het onderwijs, dat gij hebt ontvangen, de onenigheden en de verleidingen veroorzaken, en mijdt hen” (Romeinen 16:17).

“Daarom moeten wij te meer aandacht schenken aan hetgeen wij gehoord hebben, opdat wij niet afdrijven” (Hebreeën 2:1). Wij mogen niet verder gaan dan wat geschreven staat (1 Korintiërs 4:6).

Judas vermaant ons dus tot het uiterste te strijden om het geloof tegen valse leraars te verdedigen.

Voor redding moeten wij bij het oorspronkelijk geloof blijven.

“Een ieder, die verder gaat en niet blijft in de leer van Christus, heeft God niet; wie in die leer blijft, deze heeft zowel de Vader als de Zoon” (2 Johannes 9).

Christenen moeten “gehoor aan het geloof geven” (Handelingen 6:7), zij moeten “bij het geloof blijven” (Handelingen 14:22), zij moeten “in het geloof bevestigd worden” (Handelingen 16:5; Kolossenzen 2:7), zij moeten “in het geloof staan” (1 Korintiërs 16:13), zij moeten “gezond in het geloof zijn” (Titus 1:13), zij moeten “het geloof behouden” (2 Timoteüs 4:7).

Ook in onze dagen is de vermaning van Judas hard nodig.

Paulus heeft gewaarschuwd: “Maar de Geest zegt nadrukkelijk, dat in latere tijden sommigen zullen afvallen van het geloof” (1 Timoteüs 4:1). “Want er komt een tijd, dat (de mensen) de gezonde leer niet (meer) zullen verdragen, maar omdat hun gehoor verwend is, naar hun eigen begeerte zich (tal van) leraars zullen bijeenhalen, dat zij hun oor van de waarheid zullen afkeren en zich naar de verdichtsels keren” (2 Timoteüs 4:3, 4). Voor de hedendaagse christenheid kan men moeilijk een betere beschrijving vinden!

Te midden van zulke wijdverspreide afvalligheid is het niet gemakkelijk aan het oorspronkelijk geloof trouw te blijven.

In de eerste eeuw waren er christenen die afvallig werden (1 Timoteüs 1:19; 6:21; 2 Timoteüs 3:8), en ook in onze tijd zijn er christenen die afvallig worden. In de eerste eeuw waren er plaatselijke gemeenten die afvallig werden, en ook in onze tijd zijn er plaatselijke gemeenten die van de waarheid afdwalen.

Ook ons kan dit gebeuren indien wij niet voortdurend opletten om afwijkingen van het oorspronkelijk geloof te vermijden. Wij moeten trouwe volgelingen van Christus zijn en de gemeente van Christus, zoals door het Nieuwe Testament voorgeschreven is.

Laat ons de vermaning van Judas ter harte nemen.

Er is slechts één geloof dat redt, het oorspronkelijk geloof dat in de eerste eeuw werd gepredikt en in het Nieuwe Testament is bewaard. Laten wij daarom tot het uiterste strijden voor het geloof dat eenmaal de heiligen overgeleverd is. Amen.

Roy Davison